Ku Akasa
KURING langsung balik deui ka Jani nu ngajubleg jeung ngaberuatan. Bener waé sanggeus diusap ku cai ti Mama Ajengan Basir mah awak Jani nu hareuras jeung beurat téh bangun nu teu sakara-kara leuleus deui. Teu kudu diréréyang, diakod ku sorangan ogé asa euweuh nanaon ayeuna mah, hampang kacida.
Sanggeus nepi di bumina Mama Ajengan Basir, Jani dikedengkeun. Mama Ajengan Basir tenang pisan ngurus jeung ngadoaan Jani. Teu aya riuk-riuk kasieunan atawa beurat. Éstu katingalina matak tingtrim.
Sanggeus bérés mariksa jeung ngadoaan Jani. Mama Ajengan Basir terus méré bungkusan lamak.
“Teu kenging dibuka, uihkeun deui ka jambatan Cisanget ku duaan, ke dijajap ku Asep bisi keueung mah nepi ka lembur Cisangetna,” ceuk Mama Ajengan Basir.
Teu lila jol Asep, kahareup. “Mangga, Mama,” pokna.
“Kudu peuting ieu pisan ulah nepi ka kabeurangan jeung ningali katukang rék naon waé alesanana ogé.”
Kuring jeung Kusén unggeuk. Teu ngaengkékeun, harita kénéh langsung muru ka lembur Kusén di Cisanget. Teu gareuwah ka urang lembur, da wanci ogé geus ngagayuh ka jam 2 subuh. Asep nu nganteur horéng ngan ukur semet gerbang lembur Cisanget, ka wahanganana mah mémang ceuk Mama Ajengan Basir ogé teu kudu nganteurkeun.
Kuring jeung Kusén patutur-tutur muru wahangan Cisanget. Kokompodan jeung dedengean mah geus teu didéngé.
Sajajalan ti tukang sada aya nu gegeroan ménta didagoan geus teu didianggap. Noyod waé najan bari rerempodan jeung sieun kacida ogé muru wahangan Cisanget.
Nepi di wahangan nu kacida pikasieuneun jeung pikakeueungeunana wanci peuting mah, teu talangké nu dibungkus ku lamak bodas téh lung waé dipiceun ka palebah guha. Geus kitu mah kuring jeung Kusén satengah lumpat balik deui muru Asep nu ngadagoan di tungtung lembur Cisanget. Di tukang sidik aya soran léngkah nu nuturkeun, tapi teu dilieuk noyod waé duaan muru Asep.
Sanggeus panggih jeung Asep nu titatadi ngadagoan, langsung balik deui muru ka lembur Mama Ajengan Basir. Nepi ka lembur Mama Ajengan Basir, pas pisan adan subuh. Jani geus cenghar deui, keur siap-siap ngama’mum solat subuh ka Mama Ajengan Basir. Kuring tiluan ogé langsung ngilu ngama’mum.
Mama Ajengna Basir teu loba nyarita nanaon, ukur ngadoakeun waé ka kuring tiluan. Kajadian nu geus kaalaman kudu jadi pieunteungeun, kitu nu kapikir ku kuring. Jani alhamdulillah jagjag deui jeung balik deui siga biasa, ngan jadi aya leuwihna sabada diubar ti Mama Ajengan Basir mah, jadi leuwih leket jeung deukeut kana ibadah. Kuring jeung Kusen tangtu embung éléh ku Jani palebah dinya mah.
Waktu Jani ditanya jadina rék nalungtik naon. Jawabanana rék nalungtik pangalaman mistis nu kaalaman ku manéhna waé sorangan cenah, da loba ngalaman kaahéngan salila gering téh. Malah rék ditulis jadi carita ogé cenah pangalaman mistisna téh, méh kabaca jeung kanyahoan ku balaréa.*
TAMAT
(Dicutat tina Mangle No.2895)
