KURING langsung balik deui ka Jani nu ngajubleg jeung ngaberuatan. Bener waé sanggeus diusap ku cai ti Mama Ajengan Basir mah awak Jani nu hareuras jeung beurat téh bangun nu teu sakara-kara leuleus deui. Teu kudu diréréyang, diakod ku sorangan ogé asa euweuh nanaon ayeuna mah, hampang kacida.

SANGGEUS tenang mah, karek Pa Irlan naléngténg ménta didongéngkeun. Barabat waé Kusén nyaritakeun kajadian-kajadian di lembur jeung wahangana Cisanget, kaasup sajarah lembur nu baheula jadi tempat pamiceunan dukun-dukun teluh.

KEUR dina kaayaan sarwa bingung, ngadadak Jani hudang bangun nu jagjag deui. “Hayang balik,” pokna.

TUNGTUNGNA mah tangtu éléh déét, melang ku sobat nu rék indit sosoranganan bari ka tempat nu kacaritakeun sanget naker. Najan bari rerempodan ogé kuring jeung Kusen nuturkeun Jani nu pinuh sumanget, asa kagunturan madu karagragan menyan bodas cenah keur Jani mah, lantaran penelitian keur tugas ahir kuliahna manéhna mémang rék nalungtik tempat sanget.

GEUS aya saminggu Jani gering ripuh. Mimitina mah gara-gara nganjang ka lembur babaturan di daérah Cisanget di wewengkon pakidulan.  Ari mimiti mah kuring ogé teu percaya, piraku dina jaman sing sarwa modern saperti kieu masih kénéh sieun ku jurig, dedemit atawa iprit.